بیست و نهم مهرماه روز ملی صادرات ضمن ترویج فرهنگ صادرات در میان توده مردم ، تقدیر از سربازان و ایثارگران جبهه اقتصادی و فرصتی برای تبادل افکار، شناخت تنگناها و بررسی راهکارهایی برای رسیدن به هدف والای جهش صادرات است .

ضمن ارج نهادن به تلاش‌های بازرگانانی که در کار صادرات اهتمام می‌ورزند و ماحصل تلاش خود و کارکنانشان را به بازارهای جهانی عرضه داشته و سهم جمهوری اسلامی ایران را در عرصه رقابت اقتصادی افزایش می‌دهند ، روز ملی صادرات را می‌بایست فرصت ارزشمندی تلقی کرد که مباحث مربوط به صادرات بار دیگر مورد توجه مسؤولان و دست‌اندرکاران امر قرار گیرد .

روز ملی صادرات می‌بایست سمبلی برای ارج نهادن به تلاش‌های انجام شده از سوی صادرکنندگان برای نفوذ و حضور در بازارهای جهانی و زمینه‌ای برای گفت‌وگوی رودررو باشد . در غیر این صورت جامعه از تعقل‌گرایی دور می‌ماند و فقط در عرصه تقدیرگرایی باقی خواهد ماند و تغییر و تحول که لازمه توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی کشور است ، هرگز به وقوع نخواهد پیوست .
در همین حال ، توجه به یک نکته دیگر در عرصه مدیریتی کشور ضروری است و آن سه مرحله برنامه است . یعنی برنامه‌ریزی ، اجرا و نظارت . مرحله برنامه‌ریزی بدون تشکیل و فعال شدن ستادهای برخورد عقاید و فکرسازی ، نمی‌تواند کارآیی و قابلیت اجرا داشته باشد . زیرا همواره
شرکت‌ها ، مؤسسات و سازمان‌ها با دو عامل درونی و بیرونی تاثیرگذار روبه‌رو می‌باشند . عوامل درونی یا درون‌ سیستمی چنانچه برنامه‌های خود را بدون بررسی و تجزیه و تحلیل منطقی از عوامل بیرونی انجام دهد ، به موفقیت دست نخواهد یافت . در مرحله اجرا ، بسیج تمامی امکانات و بهره‌وری بهینه از آنها ضروری است و در همین حال نظارت در حین اجرا  و پس از اجرا می‌تواند شناسایی دقیق موانع و مشکلات و راهکاریابی برای مقابله با آنها را تسهیل نماید .

باید به این نکته توجه داشت که اگر توسعه پایدار اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی هدف اصلی آحاد مردم و مسؤولان کشور است که می‌تواند رشد و تعالی جامعه ، رفاه عمومی و امنیت خاطر همگان را تامین کند ، باید به این فرهنگ و باور عمومی در تمام آحاد مردم رخنه کند که برای دستیابی به این هدف ارزشمند و تعالی‌بخش ، همه باید فکر کنند و ایده‌ها و افکار خود را بروز دهند تا از برخورد عقاید ، امکان دستیابی به ایده‌های برتر و متحول فراهم شود .

روز ملی صادرات تنها دستمایه‌ای برای تفکر در این زمینه ، برخورد عقاید و فکرسازی برای رسیدن به جهش صادراتی است . از این رو لازم است که در ایجاد و تقویت تشکل‌های صادراتی ، گفت‌وگوی بی‌پرده و صحیح و یافتن افکار متعالی‌تر برای سرعت بخشیدن به حرکت صادرات ، تلاش مضاعفی از سوی مسؤولان کشور و نیز دست‌اندرکاران صادرات صورت پذیرد تا با مشارکت ، همفکری و همدلی راهکارهای منطقی و قابل اجرا شناسایی شود . آنگاه می‌توان به برنامه‌ریزی‌ها ،‌ اجرای شایسته برنامه‌ها و دستیابی به اهداف امیدوار بود .