پست بیوتیک ها ترکیباتی هستند که طی فرآیند تخمیر باکتری های پروبیوتیک تولید می شوند. هنگامی که پروبیوتیک ها با انواع خاصی از مولکول های فیبر تغذیه می شوند، مواد زائدی را بر جای می گذارند که به طور کلی پست بیوتیک ها نامیده می شوند.

انواع مختلفی از پست بیوتیک ها وجود دارند که از آن جمله می توان به لیپوپلی ساکارید، مورامیل دی پپتید، ایندول (از تریپتوفان مشتق می شود)، اسید تیکوئیک، لاکتوسپین، و مولکول p40 اشاره کرد. اسیدهای چرب زنجیره کوتاه – مانند استات، بوتیرات و پروپیونات – از جمله پست بیوتیک هایی هستند که بیشترین پژوهش روی آنها صورت گرفته است. آنها منبع انرژی قابل توجهی را برای روده بزرگ فراهم می کنند و افزون بر اثرگذاری روی چندین فرآیند متابولیک، در رشد و تمایز روده ای نقش دارند.

ارتباط بین پریبیوتیک ها، پروبیوتیک ها و پست بیوتیک ها

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، روده انسان منزل میلیون ها باکتری است، که به عنوان میکروبیوم یا میکروبیوتا شناخته می شود. پری بیوتیک ها، پروبیوتیک ها و پست بیوتیک ها همگی به حفظ تعادل میکروبیوم کمک می کنند.

پریبیوتیک ها، کربوهیدارت هایی غیر قابل گوارش توسط بدن انسان هستند. هدف آنها تامین انرژی پروبیوتیک ها از طریق ایفای نقش به عنوان یک منبع غذایی است. پروبیوتیک ها باکتری های خوبی هستند که به حفظ سلامت دستگاه گوارش از طریق کنترل رشد باکتری های مضر کمک می کنند و طی یک فرآیند تخمیر از پریبیوتیک ها تغذیه می کنند که پست بیوتیک ها محصول جانبی این کار هستند.

فواید پست بیوتیک ها

در شرایطی که پروبیوتیک ها شناخته شده‌ترین دسته از باکتری های خوب محسوب می شوند، دانشمندان اکنون می دانند که ممکن است خود پروبیوتیک ها برای روده مفید نباشند، بلکه پست بیوتیک هایی که توسط آنها تولید می شوند تاثیر بیشتری در این زمینه داشته باشند.

اگرچه پژوهش ها در زمینه پست بیوتیک ها همچنان نسبتا جدید هستند، به نظر می رسد خواص ضد میکروبی یکی از فواید آنها است. پست بیوتیک ها قادر به کاهش باکتری های مضر هستند و از این رو به پیشگیری از عفونت ها و بیماری ها کمک می کنند. مطالعات نشان داده اند که پست بیوتیک ها برای کاهش التهاب مفید هستند، که این ویژگی آنها را برای درمان مشکلات روده مانند سندرم روده تحریک پذیر یا بیماری التهابی روده مفید می سازد.

پست بیوتیک ها و پیشگیری از دیابت

در مطالعه ای جدید، پژوهشگران در دانشگاه مک مستر دریافتند که پست بیوتیک ها ممکن است به پیشگیری از ابتلا به دیابت کامل در افرادی که به پیش دیابت مبتلا هستند، کمک کنند. هنگامی که باکتری ها به طور مزمن از حالت تعادل خارج می شوند، امکان شکل گیری مقاومت به انسولین یا پیش دیابت در فرد وجود دارد. این عدم تعادل باکتری های روده در میان افراد چاق شایع است.

پژوهشگران دریافتند که یک پست بیوتیک خاص به نام مورامیل دی پپتید (MDP) صرف نظر از شرایطی مانند کاهش وزن یا تغییرات در میکروبیوم روده طی دوران چاقی قادر به کاهش مقاومت به انسولین بوده است.

منابع پست بیوتیک ها

از آنجایی که پست بیوتیک ها به تازگی کشف شده اند و پژوهش ها در این زمینه به بلوغ نرسیده اند، دسترسی به آنها به راحتی پروبیوتیک ها نیست. اگر در پی مکمل های پست بیوتیک هستید، محصولاتی را انتخاب کنید که شامل انواع مختلف پست بیوتیک ها، به ویژه اسیدهای چرب زنجیره کوتاه می شوند.

به عنوان جایگزین، با افزودن برخی مواد غذایی به رژیم غذایی خود می توانید تولید پست بیوتیک ها در بدن را به صورت طبیعی‌تر افزایش دهید. برخی از بهترین منابع که در این زمینه به شما کمک می کنند شامل اسپیرولینا، کلرلا، آلوئه ورا تخمیر شده، سرکه سیب و سرکه نارگیل می شوند.

روابط عمومی پگاه تهران // دکترحسن جودکی