طبق نتایج یک تحقیق ، میزان کمتر از حد نرمال ویتامین D خون با افزایش ریسک « بیماری ریوی بینابینی » ( ILD ) مرتبط است .

محققان دانشگاه جان هاپکینز آمریکا در مطالعه خود به بررسی این موضوع پرداختند که کدامیک از فاکتورهای قابل درمان با بیماری ریوی بینابینی ( ILD ) مرتبط هستند ؛ ILD گروهی نسبتاً نادر از اختلالات ناشی از زخم بافت ریه و التهاب ریه است .

این بیماری ممکن است منجر به آسیب پیشرونده ، ناتوان کننده و غیرقابل بازگشت در ریه ها شود و معمولا بعد از تشخیص ، فرد بیش از ۵ سال زنده نمی ماند .

اگرچه بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری ناشی از مواد سمی زیست محیطی نظیر گرد و غبار ناشی از زغال سنگ یا آزبست است ، اما ILD
می تواند به دلیل اختلالات خودایمنی ، عفونت ها ، عوارض جانبی داروها و حتی برخی علل ناشناخته ایجاد شود .

در این مطالعه ، محققان به بررسی اطلاعات پزشکی ۶۳۰۲ فرد با میانگین سنی ۶۲ سال در طول یک دوره ۱۰ ساله پرداختند . نمونه خون هر
شرکت کننده برای اندازه گیری میزان ویتامین D گرفته شد . میزان ویتامین D کمتر از ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر ، کمبود ویتامین D تلقی شد .
۳۰ درصد شرکت کنندگان دچار کمبود این ویتامین بودند .

محققان برای ارزیابی ریه های شرکت کنندگان ، از آنها سی تی اسکن قلب گرفتند ؛ ۱۰ سال بعد از شروع مطالعه ۲۶۶۸ شرکت کننده تحت
سی تی اسکن کامل ریه ها قرار گرفتند تا به وجود زخم در بافت ریه یا سایر ناهنجاری ها پی ببرند .

محققان مشاهده کردند شرکت کنندگانی که دارای کمبود ویتامین D بودند دارای تعداد بیشتر نقاط روشن در ریه شان بودند که بیانگر آسیب به بافت ریه است . داده ها نشان داد افراد دارای کمبود ویتامین D یا دارای میزان متوسط ویتامین D در خون شان ، ۵۰ تا ۶۰ درصد بیشتر دارای ناهنجاری در اسکن کامل ریه شان بودند که می تواند نشانه اولیه بیماری ریوی بینابینی باشد .

به گفته محققان ، میزان ویتامین D با سپری کردن ۱۵ دقیقه در روز در زیر نور خوشید یا گنجاندن مواد خوراکی سرشار از ویتامین D در رژیم غذایی نظیر ماهی های چرب ، تخم مرغ ، محصولات لبنی غنی شده ، جگر گوساله و قارچ Portobello تامین می شود .