برای تو می نویسم ، ای زینب ! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا ! ای آزاد اسیر ! ای قامت سبز اعتراض ! ای نهال بارور ایثار ! ای جاری زلال متانت !
ای آیه صراحت و عفت ! ای آذرخش خشم ! ای مظهر لطافت و رحمت ! چگونه می توان تو را گفت ، تو را نوشت . قلم در ابهام شناختت مانده است . انسان ، در زیبایی کامل در تو متجلی است .

چه کسی را می توان یافت که در هنگام توهین ، در های و هوی کشنده انبوه مردمان ، در کوچه های تهمت و تحقیر ، در خنده های شوم پلیدان ، آرام  و بی هراس
این گونه پرصلابت و قاطع ، رگبار تند سخن را بر قلب های سخت خفتگان ، چون آتشی مذاب جاری کند .

کیست که در چنین هنگامه سراسر خون و رنج و درد و تنهایی ، هنوز فریادی برای کشیدن و سخنی برای گفتن و توانی برای ایستادن داشته باشد .

زینب ( س ) آیه های توانایی انسان را نوشت ، قدرت ایمان را سرود و شعر بلند رسالت را نگاشت .

فرخنده ولادت حضرت زینب ( س ) مبارک باد .