چه اضطرابی دامن زمین را فرا می گیرد ، آن گاه که دلش مزار امامی می شود . گویی در آن هنگام ، دست و پایش می لرزد ! زمین از اینکه باید گوهری را در میان بگیرد ،
بسیار ناخشنود است . اکنون زمین چه شرمسار است که تنها بیست و پنج بهار ، او را مهمان خوانش دیده بود ؛ او که جواد بود و جود ، قطره ای از پیشانی بلندش ؛
تقی بود و پرهیزکاری ، سطری از صحیفه وجودش .

او که در همان خردسالی امام شد و در نوجوانی ، رهگشای گره های فکری . که بی درنگ ، دشوارترین پرسش را پاسخ می گفت و خبر از اتصال خویش به دریای علم الهی می داد .

برای هروله از «مروه» دلت تا «صفای» کاظمین ، راهی نیست . در این حج ولایت و عشق همیشه در «سعی» باش ؛ که بی «سعی» نمی توان به «صفای»
جمال معصوم علیهم السلام رسید .

سلام بر تو ای جواد الائمه علیه السلام و بر آن بارگاه خدایی ات که تا دامنه قیامت ، چشم نواز همه از ره رسیدگانِ خسته خواهد بود !

امام جواد ( ع ) : تواضع و فروتنى زینت ‌بخش علم و دانش ، ادب و اخلاق نیک زینت ‌بخش عقل ، خوش ‌رویى با افراد زینت‌ بخش حلم و بردبارى است .

شهادت مظلومانه جوانترین شمع هدایت تسلیت و تعزیت باد .