امروزه استفاده از ماکروویو به دلیل تسهیل در گرم کردن ماده مورد نظر همراه با بسته بندی و راحتی کاربران رو به افزایش است و از این رو نیاز
به طراحی و ساخت پوشش هایی بی ضرر مورد توجه قرار گرفته است تا عالوه بر هموار کردن روند مذکور سالمت بشر در معرض خطر قرار نگیرد.
مطالعاتی در مورد اثرات امواج فر بر فیلم های پوششی انجام و در دست بررسی می باشد که در نتیجه بیانگر پدیده ایی به نام مهاجرت میباشد.
“مهاجرت یعنی انتقال عناصری از بسته بندی به داخل ماده غذایی بسته بندی”
مهاجرت در اثر فعل و انفعاالت فیزیکی یا شیمیایی بین بسته بندی و محصول رخ می دهد و عناصر یا موادی که در این بین انتقال می یابند مواد
مهاجر نام گذاری میگردد. تحقق این پدیده باعث تغییر رنگ، بو، مزه، انتقال مواد سمی، اکسیداسیون و تغییر خواص فیزیکی و شیمیایی محصول
شده و سالمت مصرف کننده را تهدید خواهد کرد. در مواد بسته بندی به اصطالح تخصصی، پلیمرها به دلیل روش تولید مواد اولیه )استفاده از
حاللهای خاص( و همچنین مواد مورد مصرف جهت بهبود خواص و تسهیل فرایند های شکل دهی استفاده می گردند که در مواردی مانند مونومر
های باقی مانده، حالل، نرم کننده ها و افزودنی های دیگر، امکان و پتانسیل مهاجرت این مواد از بسته بندی به داخل محصول بسیار زیاد خواهد
شد.
یکی از پلیمرهای مورد مصرف پلی اتیلن ترفتاالت است که به دلیل ویژگی هایی نظیر منعطف بودن، سهولت در شکلدهی، پایداری در مقابل
اسیدها و بازها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ازآن جایی که امکان آلودگی محصول بسته بندی شده توسط پوشش از طریق فرایندی مثل
مهاجرت وجود دارد لذا آگاهی از تاثیر جنس ظرف بسته بندی، ضخامت دیواره ظرف، نوع محصول غذایی یا آشامیدنی بسته بندی شده، دما و
زمان بر تشدید مهاجرت تاثیر بسزایی خواهد داشت. به طور کلی بسته بندی با ظروف پت که اجازه مهاجرت ترکیبات به میزان حداکثر ۹۰
میکروگرم در کیلوگرم را بدهد جهت استفاده مناسب ارزیابی می گردد.

بسته بندی های پلیمری در معرض امواج ماکروویو سه الگوی رفتاری از خود نشان می دهند:
۳ -مواد بسته بندی امواج را عبور میدهد
۲ -مواد بسته بندی امواج را منعکس میکند
۱ -مواد بسته بندی امواج را جذب میکند
متداولترین پلیمرهای مورد استفاده مایکروویو عبارتند از: پلی پروپلین، پلی استایرن، پلی اتیلن و پلی اتیلن ترفتاالت. نقطه ذوب پلیمرهای فوق به
شرح زیر است و در این دما ذوب می شوند و در مای باالتر تخریب آغاز می گردد.معموال پلیمری وجود ندارد که بعد از دمای حدود ۲۵۰ درجه
تخریب نگردد