جانم نورى را از کعبه مشاهده کرد همانند همان آتشى که موسى از کوه طور دید . روزى که عالم بالا را سرور و شادى پر کرده بود ، صدایى مانند صدایى که از وادى مقدس طوى شنیده شد به گوش رسید . خورشید درخشان ، ماه تابان را بزاد پس تاریکیهاى شبهاى تار از ما برطرف شد ، در آن حال ندا بلند شد : مژده باد شما را که کودکى ماه پاره به دنیا آمد که از نور چهره‏ اش در تاریکیها راه جویند . این فاطمه دختر اسد است که لاهوت ابد را درآغوش گرفته و پیش مى‏ آید . پس همگى در برابر او در زمره ساجدان سرخاکسارى به زمین بسایید که فرشتگان در برابر او سجده کرده‏ اند آن گاه که نور او در آدم تجلى کرد . پرده از چهره حق مبین برداشته شد و چهره رب العالمین نمایان گشت و چراغ مشکات یقین آشکار شد و خورشید هدایت درخشید و در نتیجه شب تیره گمراهى به روشنى بدل گردید . حکم نفى ابدى از دیدن حق نسخ شد و پروردگار عالمیان چهره خود را به ما نمود ، کاش موسى در میان ما بود و مى‏ دید آنچه را که با خواهش فراوان آرزو نمود ولى با دست خالى بازگشت . آیا مادر علو و والایى دانست که چه مولودى به دنیا آورد ؟ آیا دست عقل دانست که چه کودکى را بر سر دست گرفت ؟ حقیقت او بسى والاست و هرگز آنها ندانسته‏ اند که چه آورده ‏اند !

او سرورى است که بر همه آفریدگان برترى دارد و آن گاه که هیچ موجودى نبود او بود و مقام امامت داشت ، خداوند کعبه را از آن رو که زادگاه اوست شرافت بخشیده و این مولود بر خاک آن گام نهاده است . او در وجود برعالم هستى پیشى گرفته و عوالم غیب و شهود را در نور دیده است . هر چه درعالم هستى است از وجود دست اوست ، چرا که او دست خداست و دست خدا بخشنده نعمتهاست . او ماه تابان و فرزندانش همه ماههاى تابانند که مادر دهر از آوردن مثل آنها نازا گشته است ، او درهمه اوقات سال ، کعبه زائران است و هرکه به زیارت درگاه او و طواف و بوسه‏ گاه او موفق شد تحقیقا به رستگارى رسید .

میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت اسد الله الغالب ، علی بن ابیطالب(ع) و روز پدر مبارک باد .